روغن پایه
روغن‌های پايه‌ای که از پالايش نفت خام بدست می‌آيد ويژگی‌های لازم برای استفاده در صنعت و يا خودرو را بطور کامل ندارد. به اين منظور به روغن‌های صنعتی پايه مواد افزودنی مانند بهبود دهنده شاخص گرانروی، ضد اکسيداسيون، ضد سايش و غیره اضافه می‌شود که بهبود دهنده مشخصات مختلف روغن‌ها برای کاربردهای موردنظر می‌باشد. اضافه شدن مواد افزودنی به روغن پايه اضافه در واحدی به نام واحد مخلوط کنی (blending) انجام می‌شود که انواع روغن موتور، روغن ژنراتور، روغن هيدروليک و غیره بدست آورد. از این رو روغن پایه مادر تمامی روغن‌ها شناخته می‌شود.
ویژگی‌های روغن پایه تعیین‌کننده چگونگی مقاومت روانکار مربوطه است. بنابراین موسسه نفت آمریکا (API) روغن‌های پایه را به پنج گروه طبقه‌بندی کرده است: گروه I،II و III از نفت خام (روغن معدنی) گروه IV یک روغن کاملاً مصنوعی گروه V برای سایر روغن‌های پایه در سال‌های اخیر با توجه به اهمیت زیاد مسائل محیط زیستی و آلایندگی محصولات شیمیایی، در آمريکاي شمالي و اروپا بسياري از کارخانه‌هاي گروه 1 به واحد توليدي روغن‌هاي پايه گروه 2 تبديل شده‌اند و يا به سمت تعطيلي پيش رفته‌اند. که این امر عمدتاً به دلیل افزایش تمایل به روغن پایه تمیزتر و با کیفیت‌تر است.
دلیل آن است که روغن پایه گروه I دارای محتوای بالای ناخالصی‌هایی مانند گوگرد، نیتروژن، الفین‌ها و PCNA (Poly-CyclicNuclear Aromatics) هستند. حال آنکه کلیه روغن‌های پایه‌ای که در حال حاضر در ایران تولید می‌شوند جزء گروه I طبقه‌بندی API قرار می‌گیرند و هنوز هیچ واحدی جهت تولید روغن‌های پایه گروه II و بالاتر در ایران راه اندازی نشده است و تولیدکنندگان روانکارها، نیاز خود به این روغن‌های پایه را از طریق واردات تامین می‌نمایند. از این رو، طرح حاضر جهت بررسی امکان تولید روغن پايه صنعتی معدنی از نوع 2 و 3 از تصفیه اولیه نفت خام توسط شرکت پالایش شمال تهیه شده است.